Καλημέρα!,
μέσα στο γκρίζο που μας περιβάλλει.. εμείς- όλοι μας
έχουμε χρέος να βάλουμε χρώμα και ήχους στη ζωή μας
να ονειρευόμαστε ότι καλύτερο μπορούμε και να πράττουμε ανάλογα!
Όλα τα παιδιά είναι δικά μας!
Είναι το αύριο και δεν έχουμε δικαίωμα να τους στερήσουμε....
Αν εμείς δώσουμε κίνητρο αυτά ξέρουν ....
Ξεκινάω λοιπόν με ένα τραγούδι
...Μες του αιγαίου- αιγαίου τα νερά..
Με το όνειρο μου ένα σπίτι μπροστά στη θάλασσα!
Συντροφιά με τον άνθρωπο μου και όλους εσάς!... το αποτέλεσμα ένα σαντούρι στο παλιό συρτάρι και φυλαγμένη μέσα σε αυτό μία ΚΑΡΔΙΑ!
Ας δούμε όμως πως έγινε...
... τα πηχάκια μας και οι καβαλάρηδες
κόπηκαν και λιμαρίστηκαν ώστε να είναι έτοιμα να μπουν στο ξύλο....
... κάποια από τα εργαλεία μας....
...οι χορδές...
και η ζωγραφική μου!, γιατί ήθελα να του δώσω χρώμα...
...και η συναρμολόγηση του...
...το άδειο συρτάρι...
...το σαντούρι βρήκε τη θέση του!...
...και η τελική του μορφή...
Σε ευχαριστώ Ρένα, που μου έδωσες ένα κίνητρο- καλή επιτυχία!
Το συρτάρι πεταμένο στο δρόμο...
Το σαντούρι φτιαγμένο από τον άντρα μου, με τις οδηγίες
από το βιβλίο "Αυτοσχέδια μουσικά όργανα", Τσαφταρίδης Νικόλας
Η ζωγραφική (χαχα) από εμένα!
Ηταν ενας παλιος πινακας με φελλο ειχε φθαρει και αποφασισα να το αλλαξω ειχα ενα παλιο τζιν πουκαμισο και υφασμα επιπλωσεων εφτιαξα και ενα λουλουδακι και ενα σπιτακι και νατο καινουργιο καλο βραδυ.....
